* Επιμέλεια σελίδας: Πάνος Σ. Αϊβαλής, δημοσιογράφος

Καλό ταξίδι καπετάνιε θα σε θυμόμαστε για πάντα...

Click to get cool Animations for your MySpace profile
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...............................................Καλό ταξίδι καπετάνιε θα σε θυμόμαστε για πάντα...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

ΜΑΝΑ, ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΠΛΑΣΜΑ


Στη γιορτή της μάνας

Του Νίκου Ι. Κωστάρα

«Ω γλυκύ μου έαρ γλυκύτατό μου τέκνον...» ανέκραζεν η Παναγία, η Μητέρα του Επουράνιου και στο πρόσωπό Της εκφραζόταν ο πόνος της Μάνας, της κάθε Μάνας. Της Μάνας που δεν έχει σύνορα, που δεν ξέρει χρώμα φυλής, της Μάνας που δημιουργεί την ίδια τη ζωή, την υψώνει, τη διακινεί και τη διαιωνίζει.
            Στη μητέρα έπεσε ο κλήρος να γεννά ζωή και να την οδηγεί στην τελειότητα με την αγάπη, τη στοργή, την αφοσίωση, την αυτοθυσία και το παράδειγμά της. Χωρίς τη μητέρα ο κόσμος δεν θα είχε ζωή και η ζωή δεν θα είχε κόσμο. Αν θελήσουμε να βρούμε την πηγή κάθε αξίας, θα φθάσουμε στην αγκαλιά της μάνας.
            Λαμπάδα αναμένη η καρδιά της μάνας καίγεται και φωτίζει κι ανοίγει τους δρόμους και για τα παιδιά της χτυπά ακόμη και μέσα από τον τάφο. Όσο αγράμματη κι αν είναι, τότε που φεύγουμε από κοντά της σταυρώνει το δρόμο μας και μας αποχαιρετά: «Τριανταφυλλένια η στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οι δρόμοι, για χάρη σου ν’ ανθοβολούν και τα λιθάρια ακόμη...». Οι πονεμένοι και οι ξενιτεμένοι: «Αχ μανούλα μου» αναφωνούν και ζητούν στη μάνα το βοτάνι, που θα γιάννει τις πληγές και θα τους χαρίσει γαλήνη, θα γίνει στήριγμα κι ελπίδα.
            Μνήμες, ένα σωρό μνήμες ξεκλειδώνονται και βγαίνουν από τα βάθια της ψυχής του καθενός μας. Φροντίδες, κόποι, στερήσεις, δάκρυα, άγρυπνες νύχτες, έγνοιες ακοίμητες, γεμίζουν την καρδιά και τους καημούς κάθε Μάνας «της Μάνας που η καρδιά της είναι μια άβυσσος, στο βάθος της οποίας βρίσκεται πάντοτε η συγνώμη».
            Η Μάνα είναι το μοναδικό πλάσμα που δε ζητάει τίποτε για τον εαυτό της, αλλά θυσιάζει τα πάντα για τη ζωή και την ευτυχία των παιδιών της. «Γεννήτρα και τεχνήτρα της ζωής».
            Η Μάνα, Μητέρα, Μαμά, Μανούλα είναι εκείνη που το βυζαίνει και ξενυχτάει δίπλα του, το νανουρίζει, το ημερώνει, το παρηγορεί και το προσέχει σ’ όλη της τη ζωή. Μάνα θα πει υπομονή, στοργή κι αυταπάρνηση.
            Και καθώς τονίζει ο Δουμάς, επειδή ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, γι’ αυτό έπλασε τη μητέρα. Ενώ ο ιερός Αυγουστίνος έλεγε: «Δώστε μου καλές μανάδες ν’ άλλάξω τη ζωή του κόσμου». Αλλά ποιού κόσμου, όπου στον κόσμο γίνονται πόλεμοι και ανθρωποθυσίες και απομένουν οι χαροκαμένες μάνες με κομματιασμένη την καρδιά και τον πόνο:
            Και άλλοι γράψανε για τη Μάνα, όπως η Μάνα του Γκόρκυ, της Περλ Μπακ και άλλων που δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στο μικρό αφιέρωμα για τη γιορτή της Μάνας, της Μάνας που είναι η πηγή της ζωής. «Ό,τι είμαι το χρωστώ στη μητέρα μου», έλεγε ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν. Για να μην αναφέρω το αριστούργημα του Γάλλου ακαδημαϊκού Ζαν Ρισπέν «Η καρδιά της μάνας».
Ένα φιλί ένα λουλούδι, ας είναι το καλύτερο δώρο η προσφορά μας για τη μητέρα, που γιορτάζει σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.

                                                           

                                                            Νίκος Ι. Κωστάρας
                        Πλοίαρχος Ε. Ν.
Μαρούσι